Atrybuty formatowania w języku CSS definiuje się za pomocą tzw. reguł stylów. Każda reguła odnosi się do konkretnego elementu (znacznika) i składa się z dwóch części: selektora i deklaracji. Selektor określa do jakich elementów ma zostać przypisane formatowanie, a deklaracja podaje to formatowanie i jest umieszczona w nawiasie klamrowym {...}. Każda deklaracja składa się przynajmniej z jednego zespołu cecha lub inaczej własność albo właściwość (ang. property) - wartość (ang. value), przy czym można podać dowolną liczbę, rozdzielając kolejne znakiem średnika (;). Średnik na końcu deklaracji nie jest konieczny.

Każda grupa elementów (znaczników) ma określony zespół cech CSS, które można jej przypisać, a każda cecha ma ściśle wyszczególnioną listę wartości, które może przyjąć. Na przykład: cecha text-align (wyrównanie tekstu) może być przypisana tylko i wyłącznie do elementów blokowych, ponieważ podanie jej dla elementów wyświetlanych w linii nie miałoby sensu. Z drugiej strony cecha ta może przyjmować tylko wartości takie jak: left, right, center, justify. Przypisanie do niej np. wartości koloru nie miałoby sensu.

W MSIE 8.0 i starszych jeden plik arkusza CSS może zawierać tylko 4095 selektorów, przy czym w listach każdy selektor liczy się osobno - następne deklaracje zostaną pominięte! W przypadku przekroczenia tej granicy, jedynym rozwiązaniem jest podział arkusza CSS na kilka osobnych plików, ale nie więcej niż 31.

Przykład

/* Pierwsza reguła: */
p { color: red }
/* Druga reguła: */
p b { color: red; background-color: yellow }

Powyżej mamy przykład dwóch reguł stylów:

1. W pierwszej selektorem jest znacznik p, a deklaracja ma postać { color: red }. Cechą jest color, a wartością red.
2. W drugiej selektorem jest zestawienie znaczników p b. Deklaracja zawiera dwa zespoły cecha-wartość.