#3 Tekst HTML
Wprowadzenie do tekstu HTML. Poznaj znaczniki blokowe (p, div, h1) i liniowe (b, i). Odkryj, dlaczego kod poprawny semantycznie (używający strong, em, abbr) jest niezbędny dla robotów wyszukiwarek, SEO i syntezatorów mowy.
Modele wyświetlania znaczników HTML
Język HTML przewiduje dwa podstawowe modele wyświetlania treści znaczników:
- W bloku: Automatycznie dodawane są znaki końca linii przed i po elemencie. Elementy blokowe, takie jak nagłówki (od <h1> do <h6>) oraz akapity (<p>), służą do tworzenia obszerniejszych struktur. Pamiętajmy, że <p> jest elementem blokowym, który nie może zawierać innych bloków. Do grupowania elementów służy również blok <div>.
- W linii: Elementy są wyświetlane normalnie, obok siebie, bez dodatkowych interlinii. Przykładem są: pogrubienie (<b>), kursywa (<i>) oraz podkreślenie (<u>).
Kluczowa rola semantyki
W HTML rozróżniamy znaczniki formatujące i znaczniki semantyczne. Znaczniki formatujące (np. <b>) mają za zadanie tylko i wyłącznie zmienić wygląd tekstu.
Znaczniki semantyczne, takie jak <strong> (wysoka ważność lub pilność) i <em> (emfaza, czyli szczególny nacisk), określają charakter (znaczenie) tekstu. To właśnie ta informacja, a nie sposób formatowania, jest najważniejsza.
Dlaczego kod musi być poprawny semantycznie?
Kod jest semantyczny, gdy używamy elementów, które nadają swojej zawartości określone znaczenie. Zrozumienie istoty poprawności semantycznej kodu HTML jest niezwykle ważne. Ma to niebagatelne znaczenie dla kluczowych aplikacji:
- Roboty wyszukiwarek sieciowych (SEO)
- Prawidłowe oznaczanie tekstu ma niebagatelne znaczenie dla robotów wyszukiwarek, które są "niewidome". Docenią one, jeśli użyjemy nagłówków <h1> do <h6> zgodnie z ich przeznaczeniem, a nie tylko dla zmiany rozmiaru czcionki.
- Syntezatory mowy (dostępność)
- Znaczniki semantyczne mają ogromne znaczenie dla syntezatorów mowy używanych przez osoby niewidome. Na przykład, kiedy syntezator natrafi na <strong>, może specjalnie podkreślić tonem głosu zawarty w nim tekst. Inne istotne znaczniki to <abbr> (skrót/akronim) i <var> (zmienna).
W przypadku dłuższych cytatów, które mają własne akapity, należy użyć bloku cytowanego <blockquote>. Krótkie cytaty wewnątrz akapitu oznaczamy za pomocą <q>.