Deklaracja CSS "display: flex" służy do tworzenia elastycznego kontenera, który umożliwia układanie elementów w jednym wierszu lub kolumnie. Dzięki niej można łatwo zarządzać rozmieszczeniem i odstępami między elementami wewnątrz kontenera, co jest przydatne do budowy responsywnych i dynamicznych układów.

Nie można jednoznacznie stwierdzić, które jest lepsze, ponieważ "grid" (grid layout) i "flex" (flexbox) mają różne zastosowania.

"Grid" jest idealny do tworzenia układów dwuwymiarowych, gdzie można precyzyjnie kontrolować zarówno poziome, jak i pionowe pozycje elementów. "Flex" jest bardziej odpowiedni do prostych układów w jednym wymiarze, np. wiersza lub kolumny. Wybór zależy od konkretnej potrzeby projektowej i często używa się ich jednocześnie, aby osiągnąć pożądany efekt.

flex-basis to właściwość CSS używana w kontekście flexbox, która określa początkową szerokość elementu w kontenerze flex. Może to być wartość procentowa, pikselowa lub auto. flex-basis pomaga ustalić, ile miejsca element ma początkowo przed podziałem elastycznego miejsca w kontenerze.

flex-shrink to właściwość CSS używana w kontekście flexbox, która określa, jak elementy mają się zmniejszać, gdy brakuje dostępnej przestrzeni w kontenerze. Domyślnie flex-shrink ma wartość 1, co oznacza, że elementy zmniejszą się równomiernie. Jeśli element ma wartość 0 (zero), nie będzie się zmniejszać w przypadku braku miejsca.

flex-grow to właściwość CSS używana w kontekście flexbox, która określa, jak elementy mają się rozszerzać, gdy istnieje dodatkowa dostępna przestrzeń w kontenerze. Domyślnie flex-grow ma wartość 0 (zero), co oznacza, że elementy nie będą się rozszerzać. Jeśli element ma wartość większą niż 0, to rozszerzy się proporcjonalnie do innych elementów w kontenerze w zależności od ich wartości flex-grow.

W kontekście flexbox, "margin: auto" oznacza, że element zostanie wyśrodkowany wzdłuż osi głównej (głównego kierunku) kontenera. Działa to poprzez równomierne rozłożenie dostępnego miejsca po obu stronach elementu, co skutkuje wyśrodkowaniem.

Aby ustawić elementy obok siebie w kontekście flexbox CSS, można to osiągnąć ustawiając "margin-right: auto" na pierwszym elemencie lub "margin-left: auto" na drugim elemencie. To spowoduje, że pierwszy element przylegnie do lewej krawędzi kontenera, a drugi do prawej krawędzi, a dostępna przestrzeń zostanie równomiernie rozłożona między nimi.

W kontekście flexbox CSS, właściwość align-items służy do określenia, jak elementy mają być wyśrodkowane wzdłuż osi poprzecznej (prostopadłej do głównej osi). Możliwe wartości to "flex-start" (domyślne, wyśrodkowanie u góry), "flex-end" (wyśrodkowanie u dołu), "center" (wyśrodkowanie w środku), "stretch" (rozciągnięcie, aby wypełnić całą dostępną przestrzeń) i inne. Dzięki align-items można kontrolować pozycję elementów w kontenerze flexbox.

Aby wyśrodkować zawartość w pionie za pomocą CSS, można użyć właściwości align-items z wartością center w kontenerze flexbox. Oto przykład: .kontener { display: flex; align-items: center; /* Wyśrodkowanie w pionie */ }.